Burns Night Istanbul

1759 da doğan ünlü İskoç şairi ve halk kahramanı Robert (Rabbie) Burns ün doğumgünü olan 25 Ocak ve hemen ardından gelen hafta sonu özel ritüellere sahip davetlerle kutlanan çok özel bir gece. Burns Night adı verilen bu gece İskoçya’da ve dünyanın pek çok yerinde aynı anda kutlanıyor. Bu davetlerde geleneksel İskoç yemeği olan Haggis yenerek Robert Burns’ün hayatı ve eserleri saygıyla anılıyor, viski yudumlanıyor ve Ceilidh adı verilen danslı eğlenceler düzenleniyor. Ben de 27 Ocak 2018 gecesi İngiliz Ticaret Odası’nın (BCCT) İstanbul İngiltere Başkonsolosluğu’nda düzenlediği Burns Night Istanbul davetine katıldım ve hem çok eğlendim, hem de diplomatik veya ticari görevlerle İstanbul’da yaşayan yabancı dostlarımızla çok keyifli sohbetler yapma imkanı buldum.

Burns Supper geceleri belirli bir sırayla ilerliyor, aşağıdaki kartta da görebileceğiniz sırada ilerleyen bu konuşma ve ritüeller yemeğin farklı anlarına yayılıyor.

Burns Night Istanbul davetinin viskisi Glenfiddich’ti. Glenfiddich 12, Glenfiddich 15, Glenfiddich 18 ve Glenfiddich 21 sunulan şık bir Glenfiddich barı salona hakim bir konumda yerini almıştı.

Glenfiddich 12 yudumladığımız kısa bir kokteylin ardından masalarımıza geçtik ve davet evsahiplerimizin açılış konuşmalarıyla başladı. Masalara numara dışında Burns’ün ünlü şiirlerinin adlarının verilmesi çok hoş bir ayrıntıydı. Ben de pek çok insanın ünlü bir yılbaşı şarkısı olarak bildiği Auld Lang Syne masasındaydım. Mairi Campbell’in yorumu en sevdiğim Auld Lang Syne’lardan biri, mutlaka dinleyin.

BCCT Başkanı Chris Gaunt ve İngiltere Başkonsolosu Judith Slater’ın Robert Burns’ün hayatından ve eserlerinden örnekler sundukları ve tüm davetlileri keyfili bir gece geçirmeye davet ettikleri konuşmaların ardından yemek servisi başladı. Bir şükür duası olarak adlandırabileceğimiz Selkirk Grace adı verilen kısa konuşmayı Mark Richardson gerçekleştirdi.

Some hae meat an canna eat,

And some wad eat that want it;

But we hae meat, and we can eat,

And sae the Lord be thankit

Selkirk Grace sırasında çorba servisi yapıldı ve çok lezzetli bir çorba olan ve bizim tavuklu-şehriyeli çorbamıza benzetebileceğimiz Cock A Leekie Soup larımızı yudumlamaya başladık. Çorbanın hemen ardından gecenin en heyecanlı ritüeline geçildi. İskoçların en ünlü yemeği olan Haggis gayda müziği eşliğinde salona getirildi ve Mark Richardson’ın gerçekleştirdiği Address to Haggis konuşmasıyla törenle kesildi.

Haggis çok ince kıyılmış pek çok sakatatın koyun midesine doldurularak pişirildiği bir tür sakatat dolması ve genellikle patates püresi eşliğinde yenen bir yemek. Ne sakatat ne de kırmızı et yemeyen bir insan olarak Haggis’i afiyetle yediğimi söyleyebilirim; et ve/veya sakatat tadı alınmıyor. Haggis salona getirildiğinde herkes ayağa kalktı ve haggis’i karşıladı. Mark Richardson, Robert Burns’ün Address to Haggis adlı uzun şiirini okumaya başladı (oldukça uzun bir metin, ilgilenenler yazının sonunda görebilir). Metnin An’ cut you up wi’ ready slicht satırında Haggis kesildi ve tören tamamlandı.

Haggis’lerimizi bitirdikten sonra davetin ana yemeği olan dana fileto servis edildi. Tüm konukların çok beğendiği lezzetli bir sunumdu. Ana yemekten hemen önce yapılan Toast to the the Lassies konuşması da çok eğlenceli geçti. Bu konuşma davetlilerden seçilen bir erkeğin davetteki kadınlara hitaben yaptığı esprili bir konuşma. Bob Slay’in esprilerle süslediği ve davetlileri eğlendiren konuşmasının ana teması “kadınlar şöyledir, böyledir ama onlarsız da yapamıyoruz” olarak özetlenebilir:) Konuşmanın sonunda konuşmacı davete katılan tüm erkekleri ayağa davet ediyor ve viskiler “Slainte!” nidaları eşliğinde kadınlara kalkıyor.

Gecenin tatlısı da Burns Supper’ların vazgeçilmezlerinden olan Cranachan’dı. Geçen sene Burns Night için hazırladığım ve tarifini verdiğim atholl brose’a krema, yulaf ve meyveler eklenerek hazırlanan bu çok hafif tatlı ve kahve ile davetin yemek bölümünün sonuna gelindi. Tatlıdan önce de elbette söz sırası kadınlardaydı ve bir önceki konuşmaya cevaben Sally Thurlow’un gerçekleştirdiği Response to the Toast to the Lassies konuşması ile yine çok eğlendik. Tabii tahmin edebileceğiniz gibi bu konuşmanın ana teması da “erkekler şöyledir, böyledir ama onlarsız da yapamıyoruz” olarak özetlenebilir:) Konuşmanın sonunda Sally bu sefer de tüm kadınları ayağa davet ederek içkilerini erkeklerin şerefine kaldırmaya davet etti.

İskoçlar Burns Night davetlerini mutlaka Ceilidh adı verilen bir dans etkinliği ile sonlandırıyorlar. Yemekten hemen sonra balkonda Glenfiddich’lerimizi yudumlarken (eşlikçi purom Davidoff Nicaragua oldu) İngiliz Sarayı’nın şık balo salonundaki masalar toplandı ve Ceilidh’e hazır hale getirildi. Ceilidh sırasında basit danslardan oldukça karmaşık grup danslarına kadar farklı hep birlikte dans ettik. Davetliler arasında İskoçlar ve daha önce Burns gecelerine katılmış konuklar olsa da ayak hareketlerini tutturmaya çalışan, gruptan kopan, yanlış eşe adım atan konuklarla müthiş eğlenceli bir Ceilidh yaşadık. İskoç danslarına hakim partnerim Fiona sayesinde rezil olmaktan kurtuldum:)

Bu müthiş geceyi organize eden ve her saniyesinin dolu dolu geçmesini sağlayan İngiliz Ticaret Odası çalışanlarına ve İngiltere Başkonsolosluğuna sonsuz teşekkürlerimle…

ADDRESS TO HAGGIS